عموما باوری که در ذهن آحاد جامعه مبنی بر انجام کار خیر وجود دارد، کمک مالی است. در حالی که هر کسی می‌تواند در قالب‌های مختلف مانند حضور داوطلبانه در جمع خدمت‌گزاران خیریه، به فرآیندهای اجرایی و عملیاتی کمک کرده و برای خود توشه‌ای معنوی بردارد.

با توجه به این که آدمی دائما قلب خود را هنگام انجام امر خیر در آنجا جا می‌گذارد، بهترین کمک می‌تواند همکاری داوطلبانه در بخش‌های مختلف خیریه‌ باشد.

وقتی برنامه‌های روزانه خود را روی کاغذ یا بر ذهن می‌آوریم، زمانی برای کار، زمانی برای استراحت، زمانی برای فراغت، زمانی برای مطالعه
زمانی برای ورزش و… به چشم می‌خورد اما چه نیک است زمانی برای زیستن نیکوکارانه، در زندگی همه ما جا باز کند چرا که ما ما فکر می‌کنیم شاید رسالت زندگی، داشتن قلبی بزرگ باشد.
یقین داریم هر کس به اندازه وسعت قلبش از این انرژی مثبت بهره می‌گیرد و صد البته لحظه‌های زیستن ما در جمع داوطلبان در خیریه‌، هزاران برابر رزق و برکت مادی و معنوی را بر وجود ما ارزانی می‌دارد.

از این رو در تمام لحظه‌های زندگی‌مان درست در همان بزنگاهی که هیچ امیدی نیست، در چشم به هم زدنی، خدا با تمام وجود ما را در آغوش می‌گیرد و آرام در گوش ما زمزمه می‌کند که:

ای بنده من، یادم نرفته روزی برای خشنودی من، اوقاتی از وقت خود را اختصاص دادی…
یا همان جمله معروف و دلنشین قدیمی‌ها که بارها شنیده‌ایم: زندگی‌ام به مو رسید اما پاره نشد…

اگر نیکوکاران گرامی تمایل داشه باشند در لحظه‌های خوب ما شریک شوید، ما در محبان با لبخند و آغوشی باز پذیرای قدوم پر از مهر آنان هستیم چرا که در در جای جای خیریه محبان، جایی هست که مهر حضور نیکوکاران در آن خالیست.