سخت است ، تماشای مویههای مادران داغدار دل میخواهد به نظاره نشستن پدران کمر شکسته و قلب مچالهی ما مجال نمیدهد ببینیم و سکوت کنیم…
چه باید گفت از لبخند به خون نشستهی دختران بیگناهی که در آتش جهل روی سپیدی پیراهن نجیبشان خون جاری شده است.چه باید گفت از نو عروسان آرزوهای ساده ، از شوق بیانتهایشان برای پایان جهل…
داغداریم و در آستانهی عید فطر برای دختران مظلوم افغانستان دلشکسته پناه میبریم به ساحت مبارک پروردگار و دعا میکنیم این آخرین تصاویر غمبار از ولایت مردمان خوب افغانستان باشد.دنیا به چشمان این مردمان ساده دل و نجیب هزارسال خنده بدهکار است…